Uitstel - wat is het, redenen en hoe te vechten

Het woord 'uitstelgedrag' is nog steeds niet erg bekend bij iedereen, maar elke persoon heeft minstens één keer het fenomeen tegengekomen dat hij heeft aangewezen. Bovendien wordt het steeds gebruikelijker, en sommige onderzoekers beschouwen het als een van de belangrijkste psychologische problemen van de 21ste eeuw. Het voorgestelde materiaal zal vertellen wat uitstelgedrag is en hoe hiermee om te gaan.

Wat is uitstel in eenvoudige woorden?

De wetenschappelijke term 'uitstelgedrag' heeft een grappige, alledaagse analoog - 'gezelschap'. Het wordt gevormd door de woorden "voor later" en geeft de neiging van een persoon aan om de uitvoering van bepaalde taken en opdrachten op het laatste moment uit te stellen.

Uitstel als een eigenschap van de psyche is lang geleden bij mensen bekend. Niet zonder reden ontstonden in veel landen gerelateerde uitspraken. Bijvoorbeeld, de oude Romeinen - "Morgen, morgen, altijd morgen - zo gaat het leven." Voor Russen - "Tot de donder toeslaat, zal de man zichzelf niet kruisen."

Ondanks de oudheid van het probleem bewees de Engelse psycholoog Noach Milgram in zijn werken: in de afgelopen kwart eeuw heeft dit fenomeen de overgrote meerderheid van de stedelijke bevolking van de planeet getroffen. Het 'gezelschap' volgt letterlijk op de hielen van psychologische epidemieën als afhankelijkheid van sociale netwerken, afgeleid aandacht, opvallende consumptie, zelf-narcisme, enzovoort.

Oorzaken van voorkomen

Sommigen geloven dat uitstelgedrag slechts een mooi synoniem is voor gewone luiheid. Als bewijs worden de regels van een oud Duits lied geciteerd: "Morgen, morgen, niet vandaag - dit is wat idlers zeggen."Dit is echter een zeer oppervlakkige kijk op het probleem.

Luiheid heeft een zeer indirecte relatie met het 'gezelschap', en soms helemaal niet. Onder uitstellers zijn er soms echte workaholics.

De ware oorzaken van uitstel liggen veel dieper dan het op het eerste gezicht lijkt:

• Uitstekend studentensyndroom. Dit is de wens om alles op de "vijf" te vervullen. Het hangt nauw samen met de pathologische vorm van perfectionisme - de overtuiging dat alleen het ideale resultaat van werk waarde heeft. Het is niet verwonderlijk dat na verloop van tijd het zenuwstelsel niet opstaat en een persoon bang wordt om niet aan zijn eigen verwachtingen te voldoen. Werk wordt een constante stress voor hem en hij zet het onbewust uit voor later.
• Verliezer syndroom. De tegenovergestelde situatie met hetzelfde resultaat. De man is ervan overtuigd dat alle vruchten van zijn arbeid geen waarde hebben: "Wat ik ook doe, alles gaat verloren." Een diepgeworteld gevoel van mislukking tot mislukking verlamt de wil, maakt werk vreugdeloos en als gevolg hiervan wordt elk bedrijf opzij gezet.
• Chronisch overwerk. Het is het dat de oorzaak wordt van de ontwikkeling van uitstelgedrag bij workaholics. Het zenuwstelsel kan niet lang werken zonder rust. Na enige tijd begint ze zich te verzetten tegen spanningen die de wil van de mens te boven gaan. En het 'gezelschap' is in dit geval slechts een voorbode van meer ernstige schendingen, zowel psychologisch als somatisch.
• Syndroom van de "hulpverlener". Het is vooral gebruikelijk bij freelancers die zelfstandig hun werkrooster vormen. Niet iedereen kan gaan zitten en regelmatig werken als niemand boven de ziel staat en het proces niet beheerst. De uitvoering van het werk tot het laatste moment uitstellen, creëert een persoon voor zichzelf kunstmatig een "haast", waardoor hij interne middelen moet mobiliseren.

Experts wijzen ook op een andere, vrij zeldzame reden voor de ontwikkeling van uitstelgedrag: angst voor succes.

Deze specifieke fobie treft soms zeer getalenteerde mensen. Ze beseffen dat de vruchten van hun arbeid het publieke belang zullen veroorzaken en zijn paniekerig bang voor meer aandacht voor hun persoonlijkheid, voor het privéleven. Als gevolg hiervan zijn dergelijke mensen bezig met alles behalve de realisatie van hun talent.

De belangrijkste symptomen en tekenen

De volgende symptomen maken herkenning van uitstel mogelijk:

• een persoon neemt vrijwillig en met plezier werk op, maar kan zichzelf lange tijd niet dwingen zijn werk te beginnen;
• bij het uitvoeren van werkzaamheden wordt een persoon vaak afgeleid door vreemde onbelangrijke acties: gaat roken, koffie drinken, bladeren door een sociaal netwerkfeed, enz .;
• wanneer ze de deadlines beginnen te verkorten, gaat een persoon naar de noodmodus en doet alles op het laatste moment, of vindt een reden voor verder uitstel van het werk.

Om uitstelgedrag te onderscheiden van gewone luiheid, helpt het belangrijkste teken - de mate van motivatie om te werken. Bij luiheid is motivatie volledig afwezig. Een persoon streeft bewust naar ledigheid en alleen ontspanning geeft hem de nodige innerlijke troost.

In tegenstelling tot de minpunt, wil de uitsteller oprecht werken.

Maar niet vandaag, maar morgen.

Mensen die vatbaar zijn voor ziekte

"Subterfuge" is tot op zekere hoogte inherent aan elke persoon. Deze eigenschap is vrij natuurlijk, zolang hij zich leent voor controle. Problemen ontstaan ​​wanneer al het leven begint te worden gebouwd volgens de wetten van uitstel.

Meestal vindt de overgang van een natuurlijke naar een pathologische vorm plaats bij mensen die risico lopen:

• pessimisten met een laag zelfbeeld;
• perfectionisten;
• mensen die lange tijd teveel werk doen;
• mensen die niet weten hoe ze hun tijd moeten plannen en niet in staat zijn tot zelfdiscipline.

Praktiserende psychologen merken op dat het "bespotten" kenmerkend is voor de overgrote meerderheid van middelbare scholieren en studenten.

Met enige bedenkingen kan uitstelgedrag worden beschouwd als een kwaliteit van de jeugd. Zelfs als ze het belang inzien van leren en een hoge motivatie voor succes hebben, geven jongeren prioriteit aan interpersoonlijke communicatie.

Hoe kunnen mensen met uitstel worden geïdentificeerd?

Het herkennen van uitsteller is vrij eenvoudig, als u op de bovenstaande symptomen vertrouwt. Zolang zo iemand niet "de aarde onder zijn voeten verbrandt", zal hij doelloos ronddwalen, op internet surfen, vrienden oproepen, tv kijken en de indruk wekken slordig te zijn. Het woordenboek voor uitstellen bevat vaak uitdrukkingen als "Geen inspiratie", "Ik heb een storing" of "Stel niet uit wat je overmorgen kunt doen".

In een afzonderlijke groep van uitstellers kunnen we diegenen onderscheiden die de vertraging in de uitvoering van belangrijk werk maskeren door drukke activiteiten. Zulke mensen zijn constant bezig met iets: ze nemen deel aan flashmobs, ondertekenen veel petities, hebben een geweldige correspondentie, hechten dakloze dieren en polemiseren op politieke fora. En hun hoofdactiviteit wordt ondertussen niet gedaan.

Uitstel controle methoden

Als de "moederschap" uit de hand is gelopen en de kwaliteit van leven vermindert, moet je erachter komen wat de oorzaak is.

Alleen al het achterhalen van de reden, kunt u begrijpen hoe om te gaan met uitstel:

reden	Vechttechniek
Excellentie syndroom en verliezer syndroom	1. Overtuig uzelf dat elk werkresultaat waardevol is. Schaam je niet om iets te doen dat niet goed genoeg is. Een laag resultaat in persoonlijke termen is zelfs belangrijker dan een hoog, omdat het perspectieven voor interne ontwikkeling opent. 2. Leren genieten, niet van een externe beoordeling van arbeid, maar van het proces zelf. Om dit te doen, moet je het werk vanuit een nieuwe invalshoek bekijken - als een zelfvoorzienend fenomeen. Het maakt niet uit "wat prinses Marya Alekseevna zal zeggen." Het belangrijkste is: "Ik heb het gedaan."
Chronisch overwerk	1. Maak van jezelf een volledige vakantie. 2. Regel de herziening van doelen en doelstellingen, los belangrijke van onbelangrijke, stel prioriteiten. 3. Formatteer het werkschema opnieuw. Besteed het grootste deel van de tijd aan belangrijke taken. Minder belangrijk is om een ​​minimale hoeveelheid tijd over te laten of om ze aan iemand te delegeren. 4. Distribueer inspanningen: begin geen nieuwe onderneming zonder de vorige te voltooien, plan geen werkzaamheden ver vooruit, ga in kleine stappen. Grootschalige taken die in fasen moeten worden opgelost en in elementen worden verdeeld.
Syndroom van de "lawine"	1. Maak een dagelijkse planner en master time management. Begin en eindig een werkdag per uur, zelfs met een gratis werkschema. 2. Leg niet veel dingen voor een korte tijd vast in een dagboek. Scheid belangrijke taken van secundaire taken, waarvan de oplossing echt kan worden uitgesteld. 3. Grote klus om in een reeks minitaken te breken. Het zijn minitaken om in het dagelijkse plan op te nemen - het is psychologisch gemakkelijker om ze uit te voeren.
Angst voor succes	1. Te denken dat succes niet noodzakelijk verband houdt met publiciteit. Er zijn veel manieren om de aandacht van het publiek voor uw persoon te vermijden. 2. Overtuig uzelf dat alleen het besef van iemands eigen mogelijkheden het leven zinvol maakt. 3. Implementeer een tijdbeheersysteem en verwijder alle onbelangrijke taken die afleiden van de hoofdtaken.

Het belangrijkste probleem dat door een procrastinator van elk type moet worden opgelost, is het wegnemen van werkangst.

Dit is veel gemakkelijker om te doen als je je een belangrijke regel herinnert: "Olifanten moeten in stukken worden gegeten."

Elk serieus werk lijkt zo'n "olifant" te zijn, die psychologisch moeilijk te benaderen is. Daarom is het noodzakelijk om de "romp", "oren", "benen" en andere delen mentaal te scheiden en in het werkplan niet de hele taak op te nemen, maar de elementen ervan, 1-2 per dag.

Hoe motiveer je jezelf om te vechten?

Voor de verstokte uitsteller is niet alleen de vraag hoe van de "kinderopvang" af te komen, maar ook het probleem van motivatie van groot belang. Velen zijn zo gewend om volgens de wetten van uitstel te leven dat ze niet meer aan zichzelf denken buiten dit systeem.

Om jezelf te motiveren om te veranderen, moet je je realiseren: uitstel eet kracht en verkort het leven.

En dit is niet overdreven.De uitsteller, die het werk uitstelt tot de deadline, voelt intern ongemak, wordt belast door deze aandoening, voelt zich schuldig. Dit veroorzaakt een storing en de resterende interne bronnen worden vervolgens in het "noodgeval" verbrand.

Mogelijke gevolgen

De gevolgen van langdurige uitstelgedrag kunnen zijn:

• verhoging van de energiekosten van arbeid en tegelijkertijd het onvermogen om effectief te werken;
• volledig verlies van verlangen om iets te doen en een storing;
• de ontwikkeling op deze basis van persistente neurose met prikkelbaarheid, zelffrustratie en onproductieve zelfvlaggen;
• het optreden van depressieve stoornissen met somatische manifestaties.

Op de lange termijn kan een dergelijke levensstijl de gezondheid van de mens ernstig schaden.

De belangrijkste fouten bij het uitstellen van mensen

Om uitstel te voorkomen, moet je proberen twee fouten te voorkomen. Ten eerste hoef je jezelf niet mechanisch te dwingen om te werken zonder eerst het belangrijkste probleem op te lossen. Inducties zoals "Get a rag!" Helpt niet. De bron van het 'gezelschap' is een intern conflict, geen luiheid of gebrek aan verzameling.

Ten tweede moet je jezelf niet de schuld geven voor mislukkingen. Integendeel, het is noodzakelijk om jezelf te leren prijzen voor het verrichte werk, voor een tevergeefs doorgebrachte dag. Motivatie voor verandering moet positief zijn.

Het snel verwijderen van het 'gezelschap' geeft een zichtbaar resultaat. Voormalige uitstellers merken vrijwel onmiddellijk hoeveel ze nog meer weten te doen in een bepaalde periode. Tegelijkertijd neemt de tevredenheid over de kwaliteit van het werk en zichzelf toe. Het is niet voor niets dat de openstaande zaak in het oosten wordt vergeleken met een zware belasting. Sleep het niet je hele leven aan jezelf.